چالش عناصر هویت ساز سرزمین مادری و میزبان در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت در رمان های ادبیات مهاجرت فارسی

این پژوهش سعی دارد با مطالعه­ی رمان­های ادبیات مهاجرت فارسی، چالش عناصر هویت­ساز دو سرزمین مبدا و میزبان را در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت، در سرزمین میزبان، مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. هدف از این بررسی، پاسخ به این پرسش اصلی است که: جابجایی سوژه­ی انسانی از سپهر نشانه­ای سرزمین مادری به سپهر نشانه­ای سرزمین میزبان، عناصر هویت­ساز سرزمین مادری را دچار چه چالش­هایی می­کند؟ مقاله برای رسیدن به پاسخ این پرسش، از مبانی نظری مطالعات فرهنگی و به ویژه نظریه­ی سپهر نشانه­ای یوری لوتمان استفاده می­کند. فرض مقاله بر این است که عناصر هویت­ساز با خروج از سپهر نشانه­ای خود، بخش مهمی از قدرت و تاثیرگذاری خود را از دست می­دهند. این نشانه­های هویت­ساز در سرزمین میزبان به دلیل از دست دادن قدرت­های حمایت کننده خود و تفاوت و تعارض با نشانه­های هویت­ساز میزبان، ممکن است به حاشیه فرستاده شوند یا دچار تغییرات ارزشی شوند و در نتیجه سوژه­ی انسانی را دچار چالش­های فراوان هویتی کنند؛ چالش­هایی که از هویت آستانه­ای تا بحران هویت و بی هویتی متغیر است.